Planning my trip

Planning, planning, planning. Dat is de keyword voor de zeven aanstaande weken en tevens de laatste weken van mijn stage en de de afsluiting van een half jaar Zuid-Afrika. Er zijn al heel veel dingen die ik al gedaan heb maar misschien ook nog wel net zoveel dingen die ik nog wil beleven.

Ik heb in de laatste weken voor mezelf eens op een rijtje gezet wat ik nog wil en ook waar ik nog heen wil. En afgelopen week heb ik meteen al twee dingen van de bucketlist af kunnen strepen. Na tweemaal een doodsverklaring te hebben getekend was het eerst met een vlieger op de rug Lionshead afspringen en twee dagen later de tablemountain aan een touw afgedaald, men zou kunnen zeggen is dat niet wat veel voor één week, maar als je eenmaal in de sportieve vibe zit wil je die natuurlijk niet verstoren. Om al deze acties vast te leggen is natuurlijk wel goed materiaal nodig en dus werd het tijd voor de aanschaf van een GoPro camera, ik twijfelde er lang over en elke keer als ik lang een etalage liep waar deze instond zou ik niets liever doen dan deze mee te nemen en dus toch maar gekocht. Een kerst kadootje ;) En nu de camera helemaal up en running is kunnen jullie binnenkort natuurlijk ook wat beelden van the Mothercity ontvangen.

Het zal niet alleen bij foto’s van Kaapstad blijven, ik ben nu bezig met het plannen van een backpack trip richting het noorden des lands. Ik ga via de kust zo’n 800 km omhoog om vanaf daar door te vliegen naar Johannesburg en vandaaruit naar het Krugerpark te gaan en uiteraard ga ik daar een aantal dagen een safari doen. Langs de gehele route zijn heel veel dorpjes en plekjes die de moeite waard zijn om te bezoeken(schijnt zo te zijn) en dat wil ik dus wel eens met mijn eigen ogen bekijken en jullie kunnen dat door de ogen van de GoPro gaan bekijken. Het schema ligt nog niet helemaal vast, omdat ik de dagen nog moet overleggen met het werk.

En om het toch nog dan ook nog even over het werk te hebben, daarin is niet heel veel verandering. De inhoud van de dagen worden een beetje hetzelfde. Ik merk dat ik het werk steeds meer op de automatische piloot doe, alles word routine en dat heeft veel voordelen, zo kun je veel meer op je eigen kennis vertrouwen, zelfstandig je taken uitvoeren en daar krijg je ook waardering voor terug. Alleen de tegenhanger hiervan is dat je geen uitdaging meer krijgt in het werk en daar heb ik me ook bij neergelegd. Ik weet dat ik op professioneel gebied hier niet veel meer kan leren, maar omdat Kaapstad zoveel meer te bieden heeft dan alleen het werk is dat niet verschrikkelijk erg. Mijn manager in de Front office vertelde me vandaag dat ik in de korte tijd die ik er ben grote stappen heb gemaakt en dat ik tot het A-team ben gaan horen, wat inhoud dat ik een goed functionerend zelfstandige werknemer ben. Dat is ook de reden dat hij me graag nog wat langer bij de front-office houd en in plaats van dat vandaag de laatste dag zou zijn, heeft hij er in ieder geval nog een week bij aangeplakt. Ik voel me lekker op me plek in de front-office, dus ik ben wel blij dat ik in ieder geval nog een extra week kan blijven.

Verder is er in Kaapstad nog iets opmerkelijkst anders opmerkelijks aan de hand. De stad lijd onder loadshedding, dit zijn voor aangekondigde momenten waarop de stroom eraf gaat. De reden hiervoor schijnt te zijn dat na een brand in één installatie de andere stoominstallaties, doordat ze over de eigen capaciteit heen gaan, ook niet meer goed functioneren en er wordt dus te weinig stroom opgewekt om Zuid-Afrika van stroom te voorzien. Om te voorkomen dat het hele systeem over belast raak word er gebruikt gemaakt van de loadshedding en de consequentie daarvan is dat je 2.5 , 7 of bijna 10 uur per dag zonder stroom zit. Het is een aparte ervaring, hoe het leven dat ook gewoon doorgaat. De eerste paar keer was even wennen, maar als je weet waar je aan toe bent is er goed mee te leven en het is natuurlijk part of the real south-african way of life.

Zoals al gezegd zijn de laatste weken van mijn stage ingegaan en is het aftellen van de dagen begonnen. Het aftellen heeft twee kanten, enerzijds het dwingt je een goed beeld te vormen wat je nog precies wilt gaan doen; wat, waar en wanneer. Je wilt niet dat er ook maar iets open blijft staan wat je nog had willen doen en je wilt er nog maximaal gebruik maken van de unieke ervaring. Maar het geeft ook een fijn gevoel om te weten dat over een vrij korte periode ik weer terug ben in Nederland, waar je dan je leven weer gaat oppakken, terug in een vertrouwde omgeving.